LIKAS NA YAMAN NG MINDANAO

Ang likas na yaman (tinutukoy sa ekonomika bilang yamang lupa, lupain o hilaw na materyal) ay likas na nagkakaroon sa loob ng mga kapaligiran na hindi gaanong ginagambala ng tao, sa isang likas na anyo. Kasalasang binibigyan ng katangian ang likas na yaman sa laki ng kaibahan ng biyolohika na mayroon sa iba't ibang mga ekosistema.

Ang lupain ng Pilipinas ay mataba kahit na ito's mabundok. Ang mga hanay ng bundok ay may makakapal na kagubatan na pumipigil sa baha at pagguho ng mga lupa. Mayroon din itong malalawak na kapatagan. Ang pinakamalawak ay iyong nasa kalagitnaang kapatagan ng Luzon at ang kapatagan sa Mindanao. Naniniwala ang mga siyentipiko na kung makabagogng paraan ng pagtatanim ang gagamitin sa mga kapatagang ito, makakasapat ang ani para sa pangangailangan ng bansa. Ang ating bansa ay mayroon ding malalawak at masasaganang lambak, tulad ng Lambak ng Cagayan. Mayroon din itong masasaganang talampas na matatagpuan sa Bukidnon. Maraming burol ang matatagpuan sa iba't ibang panig ng kapuluan. Ang mabababang bundok na matatagpuan sa mga gilid ng pulo ay nagsisilbing lupa para sa pagpapastol. Ang Bundok Apo sa Mindanao ay may pinakamatas na taluktok samantalang ang Bulkang Taal sa Batangas ang may pinakamababa.

Ang Mindanao ay kilala bilang “Ang Pangakong Lupain” (“Land of the Promise”). Ito ay ang pangalawang pinakamalaking kapuluan sa Pilipinas. Ang bawat rehiyon ay may kani-kanyang mga likas yaman na matatagpuan. Ang Mindanao ay isang may pinakamalaking sukat ng kagubatan at may pinakamaraming bilang ng mga puno. Sumusunod sa Mindanao ang Luzon at sumusunod naman ang Bisaya at Palawan sa Luzon.

http://arabella-likasyamanngmindanao.blogspot.com/2011/01/likas-yaman-ng-mindanao.html